Voetenpoli – alle zorg op één plek

In een woonkamer vol vakantieherinneringen voelt Ferry Crama (75) zich ondanks zijn fysieke beperkingen een blij mens. Al ruim 20 jaar is hij kind aan huis bij het LangeLand Ziekenhuis. De laatste 10 jaar bij de voetenpoli, vanwege slecht genezende voetwonden en twee teenamputaties.

Van een jochie dat heel hard kon rennen en op zijn 16de bij Noordwijk-1 voetbalde, ging Ferry’s conditie rond zijn 50ste opeens flink achteruit. Ferry vertelt: “Ik werd kortademig en benauwd. Daarom besloot ik naar de weekendarts te gaan. Die vond mijn ademhaling ook verontrustend en stuurde me door naar het LangeLand Ziekenhuis voor longfoto’s. Daar hielden ze mij ter observatie op de intensive care. Ik bleek een stil (hart)infarct te hebben gehad en mijn vaten waren helemáál niet in orde. Gelukkig was er geen ernstige schade en was ik op tijd om een veel groter infarct te voorkomen. Het zou een tikkende tijdbom zijn geweest. Helaas kwam tijdens de onderzoeken ook aan het licht dat ik diabeet ben, ‘suikerpatiënt’. Dat was schrikken.” Ferry belandde meteen ‘in de medische molen’. Zowel bij een hart- en vaatspecialist als bij een internist voor zijn diabetes. “Tot op de dag van vandaag prik ik vier keer per dag insuline om mijn bloedsuiker op de goede waarde te houden. Dat heeft een hele impact op ons leven gehad. Waarschijnlijk was ik al een poos diabeet, maar dat heb ik niet gemerkt. Ik had wel altijd dorst – dat krijg je van te hoge bloedsuiker – maar ik stond als leraar geschiedenis voor de klas en dacht dat ik van het vele praten die droge mond kreeg.”

Wondjes aan de voeten
“Door mijn vaatproblemen en diabetes heb ik voortdurend last van wondjes aan mijn voeten. Dat begon zo’n tien jaar geleden. Ik kreeg een klein wondje onder de middelste teen van mijn linkervoet en dat wilde maar niet genezen. Het wondje is gekomen doordat mijn tenen klauwen, waardoor ze tegen de binnenzool van mijn schoen drukken. En door de diabetes raken mijn bloedvaten eerder beschadigd. Ik droeg toen weliswaar al goede wandelschoenen, maar dat mocht niet baten.”

Alles op één plek bij de voetenpoli
“Vanaf dat moment werd ik vaste klant op de diabetische voetenpoli. Hier werken, naast de diabetesverpleegkundige en vaatchirurg, ook de revalidatiearts, wondverpleegkundige en orthopedisch schoenmaker, met wie ik veelvuldig te maken heb. Het is echt heel fijn om alle benodigde zorg op één vertrouwde plek te krijgen.”

Amputatie
“Ondanks alle verzorging werd het wondje groter. Dokter Van der Eb, de vaatchirurg met wie ik al jaren goed contact had, concludeerde dat het niet te stoppen was: mijn teen stierf langzaam af. Dat noemen ze necrose. Om te voorkomen dat de necrose mijn bot zou ’aanvreten’, moest de teen geamputeerd worden. Ik had geen keus, daarom kon ik het accepteren. Anders was mijn voet verder afgestorven. De artsen zijn heel eerlijk en duidelijk, zonder zakelijk te zijn; daar hou ik van!”

De amputatie van de middelste teen van Ferry’s linkervoet vond plaats in 2018. Tegelijk werd voor betere bloeddoorstroming over de hele lengte van zijn bovenbeen een bypass geplaatst, een kunststof ader. “Helaas ontstond ook een wondje aan de grote teen van mijn rechtervoet en herhaalde de geschiedenis zich. Eind 2020 was de tweede amputatie en kreeg ik twee stents in de buik erbij voor gelijkmatige bloedtoevoer naar de benen.” De amputatiewonden zijn inmiddels mooi genezen. Ortheses (corrigerend hulpmiddel) van soepel siliconenmateriaal, die de podotherapeut maakte, bieden stabiliteit aan de overige tenen.

Naadloze orthopedische schoenen
“Ik kreeg orthopedische schoenen aangemeten. De orthopedisch schoenmaker kwam meteen na mijn operatie aan mijn bed om te kijken wat er nodig was. Dat vond ik heel prettig. Ik voelde me meteen weer verder geholpen. Het maken van de schoenen is een enorm specialistisch karwei. Het is maatwerk ten top, want voor een diabetespatiënt mogen aan de binnenkant van de schoen ook nog eens geen naden voelbaar zijn. Die schoenen waren even wennen, maar ik kan er nu goed op lopen, achter de rollator. Dat is niet meer wat het was natuurlijk. Als ik mensen zie hardlopen vind ik het echt héél jammer dat ik dat niet meer kan.”

Appcontact
Met de nodige hulp en hulpmiddelen kan Ferry zich thuis goed redden. “Het is geweldig dat er zoveel mogelijkheden bestaan om het leven makkelijker te maken. Ik heb heel goed en fijn contact met alle zorgverleners. Dokter Van der Eb houdt mij goed op de hoogte. Zonder haar en de wondverpleegkundigen ben ik nergens. Het contact is altijd heel makkelijk verlopen, ook tijdens de coronacrisis. Als ik een vraag heb, kan ik gewoon appen. Ook een foto sturen via Beter Dichtbij is handig. Ik heb het enorm getroffen met alle artsen en verpleegkundigen. Mijn vertrouwen in hen is groot.”