Wereld Diabetes Dag
In gesprek met kinderdiabetesverpleegkundige Sylvia van Meurs
In 1922 ontdekte medisch wetenschapper Frederick Banting de werking van insuline. Sindsdien vieren wij op zijn geboortedag, 14 november, Wereld Diabetes Dag. Althans vieren, leven met diabetes is zeker geen feestje. Sylvia van Meurs, kinderdiabetesverpleegkundige in het LangeLand Ziekenhuis, vertelt ons meer over deze vervelende ziekte.
Leven met diabetes, hoe is dat?
“Heftig. Met insuline is de aandoening leefbaar, maar je moet de hele dag met alles rekening houden. Het is belangrijk dat de bloedglucose zo stabiel mogelijk is, om complicaties te voorkomen. Daar moet je voldoende insuline voor toedienen. De hoeveelheid hangt af van wat je eet en drinkt, maar ook van je lichaamsbeweging en stresslevel. Voor kinderen in de groei komen daar nog eens variabelen bij, zoals schommelingen in hormonen en gewicht. De insulinebehoefte wisselt dus steeds. Ik zeg weleens dat kinderen met diabetes heel goed zijn in rekenen. Om te bepalen hoeveel insuline je nodig hebt, moet je je koolhydraten tellen. Maar ook rekening houden met de bloedglucose die je op dat moment hebt en of je nog gaat bewegen. Een hele berekening!”
Wat voor impact heeft dit?
“Diabetes heeft niet alleen impact op het kind met deze aandoening, maar ook op het hele gezin. Met name jonge kinderen zijn zich nog niet bewust van de aandoening en de gevolgen wanneer je de strakke leefregels niet in acht neemt. Voor de inname van voedsel, berekenen ouders bijvoorbeeld de hoeveelheid insuline en dienen dit toe. Besluit een kind in een driftbui vervolgens niet te eten? Dan zitten de ouders met een probleem. Zij zien de gevaren namelijk wel en vrezen een hypo door de hoeveelheid insuline die niet gecompenseerd wordt met voeding.
Voor oudere kinderen betekent diabetes vaak een beperking in hun vrijheid. Dit terwijl je, zeker als tiener, vooral normaal wilt zijn en wilt meedoen met leeftijdsgenoten. Een goed voorbeeld hiervan is een jongen met diabetes die midden in de puberteit zit. Diabetes en het naleven van de leefregels zijn ‘niet cool’. Helaas is deze jongen door ontregeling al twee keer op de intensive care beland. Dit wil ik graag voorkomen, dus blijf ik kinderen motiveren om de leefregels te hanteren, ook al is dit lastig."
Welke uitkomsten verlichten de lasten?
“Gelukkig vindt er volop onderzoek plaats en gaan de ontwikkelingen snel. Zo werken we nu in het LangeLand Ziekenhuis met een insulinepomp in combinatie met een sensor. De sensor meet de bloedsuiker. Via een app op een telefoon hebben kinderen en ouders inzicht in het bloedsuikergehalte en de bijbehorende behoefte aan insuline. De pomp reageert vervolgens bijna automatisch op de insulinebehoefte.”
Ook de puberende jongen met diabetes maakt sinds kort gebruik van dit systeem en gaat met sprongen vooruit. “Waar voorheen zijn waardes slechts 17% van de tijd in de juiste range zaten, scoort hij nu ongeveer 70% van de tijd keurige waardes,” vertelt Sylvia. “Het is een heel handig systeem. Kinderen moeten nog wel zelf de hoeveelheid koolhydraten die ze innemen invoeren. Maar door de pomp daarna te activeren, krijgen ze vanzelf de hoeveelheid insuline toegediend die ze nodig hebben. Het gaat nog niet helemaal automatisch, maar ik ben blij met de vooruitgang en kijk uit naar wat de toekomst brengt. Misschien kunnen we deze ziekte later zelfs genezen. Dat zou helemaal mooi zijn!”